Last days of summer

Tena koutou, hier weer een verslag uit het prachtige Nieuw-Zeeland.
Hm, waar was ik gebleven? De tijd gaat zo snel! Oja, ik ging naar White island, in Maori taal noemen ze het Whakaari. Het ging gelukkig door, dus in alle vroegte naar de haven gelopen, zeeziektepil ingenomen en de zee opgevaren. Halverwege de 1,5 durende tocht naar het eiland hebben we heel veel dolfijnen gezien, een paar zeehonden en ik zag zelfs een vliegende vis! Op het eiland kregen we een rondleiding over de landschappen, de geschiedenis en de vulkanische activiteit van het eiland. Het leek net alsof ik op de maan geland was, zo bijzonder! Halverwege werd het tijd om de gasmaskers op te zetten, want het kratermeer was op volle toeren sulphurdampen aan het produceren. Ook kregen we zuurtjes om op te sabbelen, dat hielp tegen de kriebelhoest. Een heel bijzondere ervaring! Die middag heb ik toegegeven aan de bijwerking van de pilletjes en heb ik heerlijk geslapen. De man van het hostel vertelde 's avonds nog een verhaal dat een paar maanden geleden de boot van die tour was gezonken nadat er brand was ontstaan en er 80 mensen gered moesten worden uit de zee. Gelukkig vertelde hij dit na de boottocht! De volgende ochtend werden we na wat geregel en gedoe opgehaald door Stray en teruggebracht naar Rotorua. Daar heb ik in de middag gemountainbiked met Martijn in de redwoods: super gaaf! Het kinderrondje was al uitdagend genoeg, maar uiteindelijk hebben we toch nog 1 moeilijkheidsgraad hoger uitgeprobeerd en overleefd :-). Die avond nog in het bubbelbad gezeten en naar donder en bliksem geluisterd. Na Rotorua stond er weer een culturele stop op het programma: slapen en eten bij een Maori stam (Ngati Manawa) in Murupara. Toen de bus toeterend aan kwam rijden schrok ik me kapot: Ierse vlaggen en een buschauffeur met groene kleding en een pruik in de kleuren van de Ierse vlag: oja, het is St. Patricks day! Dat wordt hier uitvoerig gevierd blijkbaar, en mijn buschauffeur Leftie (hij heeft er nogal een handje van om veel mensen achter te laten) neemt deze dag dan ook erg serieus! Na een stop bij de dollarstore zodat iedereen genoeg groene gadgets had reden we door naar het Maori dorp, gelegen aan lake Aniwhuenua. Hier heb ik traditioneel brood leren bakken en leren weven: twee belangrijke bezigheden in dit Maori dorp. Verder staat de aal erg centraal daar: er wordt op gevist en is een belangrijke bezigheid. Er heerst veel armoede in dit dorp sinds de komst van zaagmachines die bomen omzagen. Vroeger werd dit door de dorpelingen gedaan, die nu dus op straat staan. Het hoogtepunt van de avond was het diner: een tradiotinele Hangi, waarbij het eten onder de grond gekookt wordt. En alles op 1 stapel: onderop het vlees en daarboven de groenten en aardappelen. Daarover heen worden natte lappen gelegd en die worden weer bedekt met veel zand. Na 2,5 uur wordt het zand weggeschept en is alles perfect gaargekookt. En het was verrukkelijk! De volgende dag hebben we onze leftovers naar de school in het dorp gebracht. Bij aankomst mochten we een kijkje nemen in een klas van 120 kinderen van 4-8 jaar. De jongens traden op met de traditionele Haka en de meisjes met de traditionele Poi. Vooral de jongens op de voorste rij namen het erg serieus en waren erg intimiderend! Ik was een van de 10 gasten die geïnterviewd werd door een leerling. Ze vroeg me van alles over Nederland, mijn familie en mijn interesses. Echt heel leuk! Die middag zijn we doorgereden naar lake Taupo: een extreem groot kratermeer dat is ontstaan na een vulkaanuitbarsting in 180 BC. Nabijgelegen is de bekende Huka Falls: hier komt de langste rivier van Nieuw-Zeeland (Waikato) door een smal stuk samen en valt 10 meter naar beneden. Het water is heel helder lichtblauw, echt bijzonder en machtig om te zien. Per 3 seconden gaat er genoeg water door dat smalle stuk om een olympisch zwembad mee te vullen!! In Taupo ben ik met wat mensen van Stray naar een natuurlijke warmtebron geweest: heerlijk! De rivier waarin het hete water van een paar watervallen uitkwam was koud en dat gaf een rare maar super fijne mix tussen heel heet en koud. De volgende dag stond een busreis naar Whakahoro op me te wachten. We sliepen in Blue Duck station: een zeer afgelegen boerderij met prachtige uitzichten, waar de zeldzame blauwe eend te vinden is. Hier ben ik 2 nachten gebleven en heb ik voor het eerst in mijn leven kleiduifschieten gedaan. Ik heb 2 kleiduiven vermoord, ze waren voortreffelijk ;-). Ook heb ik een hike gedaan naar een prachtige waterval. Dit was voor het eerst dat ik in mijn eentje ging hiken, een hele andere ervaring! Het was gewoon over een normaal pad en ik had gemeld dat ik er heen ging, no worries mam en pap ;-). 's Avonds bij het kampvuur ein-de-lijk marshmallows gemaakt, heerlijk! Na 2 dagen blue duck was het tijd voor een van de hoogtepunten tot nu toe: de Tongariro Crossing. Een 6-8 uur durende hike van gemiddeld 21 km over vulkanen, langs meren en door groene vlaktes. Een van de vulkanen Mt Ngauruhoe is een wereldbekende ster: Mount Doom van Lord of the Rings! Soms cancelen ze het bij voorbaat al vanwege slecht weer, maar bij ons gelukkig niet! Dus begonnen we in de morgen met strakblauwe lucht vol goede moed aan de tocht. Eerst langs Mount Doom heel veel trappen opgeklommen (dit stuk staat ook wel bekend als Devils Stairs). Je kunt Mount Doom ook beklimmen, maar dat wordt afgeraden vanwege losliggende stenen en geen duidelijk aangegeven route. Die heb ik dus links laten liggen. Conditiegewijs ging het heel goed, weersgewijs helaas wat minder. Er waren veel wolken naarmate we naar boven klommen, met veel nevel en wind. Alle lagen kleding werden uit de tassen gehaald, zelfs handschoenen en mutsen! Boven op de top leek het even op te klaren, maar helaas was dat van korte duur en begon het ook nog te regenen en hebben we de plaatjes zoals je ze op Google ziet niet kunnen zien. Ik ga ze ook niet meer Googlen, dat doet te veel pijn..;-) maar be my guest: google je raak! Maar niet getreurd, ik kom op het einde van mijn reis weer langs deze plek en ga het hoe dan ook nog een keer doen, met goed weer! Al moet ik er een week voor kamperen boven op die vulkaan :-). Na 6 uur lopen kwam ik alsnog zeer voldaan bij het eindpunt: ik had het toch mooi even gedaan! Die avond hadden ze in het hostel hamburgers klaarstaan: een betere maaltijd had ik me niet kunnen bedenken. Ik had nog een extra nacht gepland op die plek, om zeker te zijn dat ik de crossing kom doen (ivm frequente cancellations). Even dacht ik nog: zal ik het de dag erna nog een keer doen?! Maar het weer zag er hetzelfde uit als de dag ervoor en heb ik lekker een luie dag gehad, mijn dagboek bijgewerkt etc. De dag erna stond de (voorlopig) laatste stop van het Noordereiland op het programma: de hoofdstad van Nieuw Zeeland, Wellington. Onderweg heeft onze buschauffeur Possum (die blijkbaar nogal wat possums raakt tijdens het rijden) nog wat leuke weetjes verteld. Zo reden we door een dorp wat bekend staat om de rubberen laars. Er is zelfs een jaarlijks rubberen laars festival, helaas hebben we dat net met een maand gemist! Er is daar ook een sport aan gekoppeld: rubberlaars gooien. Erg populair! Ook probeerde ze me wijs te maken dat er Shamels rondliepen: een kruising tussen een schaap en kameel. Ik geloofde haar echt, maar toen ik alleen maar alpaca's kon vinden en iedereen heel hard moest lachen viel bij mij het kwartje... Onze eindbestemming van die dag staat ook wel bekend als Windy Wellington, omdat het er altijd waait. Gek genoeg waaide het nauwelijks toen we aankwamen, maar dat was slechts voor korte duur. Ik had eigenlijk maar 1 nacht geboekt, maar gelukkig had ik het op tijd naar 3 nachten verlengd, want er was ontzettend veel te doen! Ik ben naar het nationale museum Te Papa geweest, waar je echt uren, zelfs dagen lang kunt rondlopen. Van vulkanen tot Maori, van dieren tot oorlog, van de natuur tot muziek, etc! Ik ben de dag erna ook nog naar de dreamworks expositie geweest met en paar mensen van mijn hostel: alles over films als Shrek, Madagaskar, How to train your dragon etc. Heel leuk! Mijn hostel (YHA) organiseerde een gratis city tour en een wandeling naar Mount Victoria: een mooi uitkijkpunt over de hele stad. En als rasechte Hollander heb ik natuurlijk gebruik gemaakt van deze gratis opties! Ook was er een rugby wedstrijd tussen de Wellington Hurricanes en de Southern Kings (Zuid-Afrika). Echt geweldig! De Hurricanes wonnen en dus was er groot feest, maar omdat het goede vrijdag was waren alle cafés dicht! Echt bijna alles is dicht hier met pasen! Gelukkig hadden we de avonden ervoor al wat gefeest en zelfs Beer Pong gespeeld. Na 3 dagen Wellington was het tijd om voorlopig afscheid te nemen van het Noordereiland en de ferry te pakken naar Picton, op het Zuidereiland. Na een prachtige, redelijk rustige overtocht kwamen we aan in Picton en konden we doorrijden naar Abel Tasman National Park. Onderweg stopten we nog in Nelson, een leuk artistiek dorpje. Misschien ga ik hier nog heen als ik tijd over heb, je hebt daar ook wat toffe hikes die je kunt doen. Ik was alsnog blij dat ik meteen doorging naar Abel Tasman, want de weersvoorspellingen waren voortreffelijk en laat ik daar nou net 5 nachten geboekt hebben! Eerst dacht ik dat het wat veel was, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb! Je hebt hier een bekende 3-5 daagse hike waar ik nog even over gedacht heb om te gaan doen, maar ik had echt zin om even te relaxen in deze prachtige omgeving. Deze hike is een van de in totaal 9 "great walks" in Nieuw-Zeeland, dat zijn de 9 meest populaire meerdaagse trektochten. De accommodatie was pal aan de ingang van het park, met prachtige uitzichten en veel opties voor activiteiten. De eerste dag heb ik een zeiltocht gemaakt naar Anchorage bay, de eerste slaapplek van die grote hike. Onderweg veel zeehonden zien slapen en spelen en heb ik lekker van de zon genoten. Anchorage bay heeft een prachtig goudkleurig strand waar we lekker een paar uur hebben gelegen, en daarna zijn we met een groepje (o.a. Paul, Lyndsey, Megan, Wendy en Ben) in 3 uur teruggelopen naar het beginpunt. Echt een geweldig mooi uitzicht op een azuurblauwe zee, gouden stranden met de groene heuvels op de achtergrond. De dagen erna heb ik heerlijk in de zon gelezen, geslapen en gewandeld. Ook heb ik dagje alleen op een verlaten strandje gelegen. De laatste dag ben ik met Wendy, een mede-Strayer, gaan kayakken langs alle baaien en hebben we op een strandje gerelaxt. Het weer was echt geweldig de afgelopen dagen, het voelde echt als de laatste zomerdagen en ik denk ook dat dat gevoel klopt. Het gaat een stuk kouder worden, maar dat maakt niet uit want er staan de komende dagen heel wat mooie plekken op het programma én ik heb nog een hele flatteuze lange broek bij outdoor winkel Kathmandu gekocht YES (waar ik inmiddels ook trots clubmember van ben)! Wederom heb ik flink wat dingen vooruit gepland, hopelijk niet te krap, maar dat zullen we wel zien. Ik krijg steeds meer de neiging om zelf op pad te gaan en een auto te huren, een bus te pakken of zelfs te liften, misschien ga ik dat nog wel doen de komende weken!
Ik weet in ieder geval dat ik morgen geen groentencurry meer eet, want dat heb ik de afgelopen 3 dagen al gehad. Ik moest namelijk in 20 minuten rantsoen inslaan voor 5 dagen, want we hadden een strenge buschauffeur (Weeman). De curry was overigens heerlijk, maar krijg nu wel weer zin in iets anders (lees: vlees).

Ik ga nu lekker dromen over mijn avondeten van vanavond. Houdoei!