The land Down Under part 1

G'day mate!
Hier een update vanuit het Land Down Under: het land van de vegemite (ugh) en goedkopere avocado's dan NZ! De afgelopen weken waren geweldig :-) Toen ik net in Melbourne was aangekomen was het heel gek om in een ander land te zijn. Ik miste Nieuw-Zeeland enorm, maar ik was ook enthousiast om een nieuw land te gaan ontdekken natuurlijk! Toch was het even omschakelen om er weer helemaal alleen voor te staan in een groot nieuw land waar bijna ieder dier je probeert te vermoorden (in tegenstelling tot in Nieuw-Zeeland waar ieder dier je zowat knuffelt of in ieder geval knuffelbaar is). Maar toen kreeg ik het ineens heel leuk nieuws dat Ruben een vliegticket naar Aussie had geboekt en de volgende ochtend al aankwam in Melbourne, jeeej! Die ochtend heb ik hem opgehaald van het vliegveld, waar ik als verrassing heen was gegaan. Echter was het vliegveld zo onoverzichtelijk en onhandig dat ik 1,5 uur lang rondjes liep van bushalte naar bushalte en van aankomsthal naar aankomsthal. Je kon op zwart-wit tv-schermen kijken wie er allemaal naar buiten liep maar iedereen leek op elkaar.. De moed zakte me in mijn schoenen en ik dacht dat hij al misschien in het hostel was. Maaaaar toen ik na zo'n 2 uur op een bank plofte en ik de hoop op had gegeven, liep hij toch ineens de inmiddels uitgestorven aankomsthal in, na een Border Security 2.0 scenario. Want zij bij de douane vonden het natuurlijk heel verdacht dat hij een vliegticket de avond van te voren had geboekt en dat hij maar een klein rugzakje had met ook nog een prachtige vulkanische steen erin. Gelukkig was hij onschuldig verklaard en hebben we meteen Melbourne ontdekt! Bijna iedere dag is er de Queen Victoria market, een gigantische overdekte markt waar echt alles te koop is. Heel leuk om alle culturen bij elkaar te zien komen en naar alle schreeuwende mensen te kijken en luisteren! Ook heerlijk boodschappen gedaan bij de ALDI (JAAAAA goedkoop voer, eindelijk!!). De dag erop hebben we in de stromende regen een gratis walking tour gedaan door Melbourne: echt een geweldige stad met prachtige gebouwen, veel streetart met graffiti en alle mogelijke culturele invloeden. In de avond lekker naar de bios geweest (Bad neighbours 2) en heerlijk uit eten geweest in een gezellig barretje/restaurantje. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om een auto te huren en de bekende Great Ocean Road te gaan rijden. Iedereen raadde het af om het in 1 dag te doen, maar dat hebben we toch lekker gedaan en meer dan 500 km gereden: prachtig! Eerst veel regen, maar daarna klaarde het gelukkig met vlagen op en hadden we prachtige uitzichten, inclusief een heuvel waar tientallen kangoeroes op huppelden: YES! Onderweg was er een klein dorpje waar we koala's en heel veel gekleurde vogels hebben gezien. We hadden vogelzaadjes gekocht en nog geen seconde later vlogen er tientallen vogels op ons, inclusief op onze hoofden! Een bepaalde vogel (we noemen hem Sebastian) had volgens mij wel een oogje op Ruben en hij is dan ook de hele tocht braaf op zijn schouder blijven zitten (wel onder het genot van veel vogelzaad).
Heel wat uitzichten over de prachtige kust verder kwamen we aan bij het hoogtepunt: de 12 apostelen - prachtige rotsen in het water (wij konden ze niet alle 12 zien maar het waren er vast 12). Het weer klaarde toen helemaal op en hadden we een prachtige zonsondergang: magisch mooi:-). Toen was het tijd voor een lange weg terug met meerdere kangoeroes langs de weg (extra voorzichtig gereden dus), een prachtige sterrenhemel en lekkere muziek op de achtergrond. In Melbourne zijn we 's avonds lekker uitgegaan in een soort straatbarretje met chille muziek. Ook zijn we nog naar een club geweest en hebben we lekker gedanst, dat was ook al even geleden! De volgende ochtend met een zwaar moe hoofd de auto teruggebracht en een chilldag gehad in het hostel en in de hostelbar:-) De dag erop nog weer even op de markt rondgelopen en naar het museum gegaan naar een bijzonder en bekend werk: Whistlers Mother! Daar moesten we natuurlijk even doen alsof we op het schilderij gingen niezen net als Mr. Bean en hebben we een paar uur rondgelopen: prachtig allemaal! In de avond Chinese Noodles gegeten: godsamme wat was dat pittig, mijn gerecht had maar 1 pepertje als pittigheidsgraad en die van Ruben 2 pepertjes, maar we hebben met knalrode hoofden en snotterende neuzen het opgegeten haha! Ze kwamen zelfs vragen of alles wel goed ging en ze snapten niet dat wij het pittig vonden! Die avond hebben we de bus gepakt naar Sydney: meer dan 1000 km in 12 uur gereden. Onze buschauffeur Mark was de meest schattige man ooit met de meest vriendelijke en zachte stem ever. Na wat films kijken, eten, pogingen tot slapen en voor ons uit staren (onze buurman deed dat de volledige 12 uur) kwamen we in de ochtend aan in Sydney! We wilden Mark eigenlijk adopteren, maar die moest er helaas vandoor. Toen hebben we meteen de trein gepakt naar Katoomba, een dorpje buiten Sydney waar de Blue Mountains zijn: een prachtig gebied wat wel iets wegheeft van de Grand Canyon maar dan met miljoenen eucalyptusbomen, die een blauwe gloed geven over de vallei (vandaar de naam, padum-tsss). Daar hebben we die dag meteen een mooie wandeling gemaakt langs de rand van de cliff en na 4-5 uur lopen hebben we in het hostel voor iedereen pannenkoeken gebakken, lekker Hollands! Ook had de hosteleigenaresse sticky date cake gemaakt, jummmm. De dag erop was het weer tijd voor een chilldag en hebben we op de chille snelle wifi genetflixt. Wel hebben we nog lekker cake gegeten in een cafeetje en tekeningen gemaakt van giraffes, ook lekker Hollands! (?) De dag erop was het tijd om weer naar Sydney te gaan om daar de laatste dagen samen door te brengen. In Sydney is nu een lichtfestival genaamd Vivid (voor de brabo's onder ons: vergelijkbaar met Glow in Eindhoven maar dan veel groter in deze wereldstad). Vooral het Opera house en het museum waren prachtig verlicht en er kwamen allerlei projecties voorbij. Heel gaaf! We hebben in de strooomende regen heerlijk knus met een theetje naar alle magische lichten gekeken. Toen in een verstopte bar lekker pizza gegeten en bier gedronken met Dean en Kristen, twee Canadezen die ik in NZ had leren kennen! En als hoogtepunt van de avond was er karaoke in rock-style, met een live band op de achtergrond: ge-wel-dig! Ruben heeft zelfs een nummertje gewaagd en hij rockte de place! Echt een heerlijke avond:-) De dag erop hebben we door de Botanische tuinen gewandeld, weer in de regen: whuuuut ik dacht dat de zon altijd scheen in Australië! Ook hebben we bij het Opera house rondgelopen, een paraplu gevonden YES (die wel iedere zoveel seconden besloot in te klappen haha) en naar Darling Harbour gelopen, waar ook een deel van Vivid te zien was met vuurwerk etc.! Daar hebben we ons gewaagd aan gigantische spareribs, hmmm goddelijk! (We hadden zelfs slabbetjes om) Via het Hard Rock Cafe zijn we naar het hostel gegaan, waar we de volgende ochtend al vroeg op de stoep stonden te wachten voor de airport shuttle. Helaas ging Ruben weer naar NZ, don't blame him though:-) Er was nog even een stressmomentje bij de balie over het werkvisum dat getoond moest worden, maar gelukkig had het vliegveld gratis wifi (in tegenstelling tot vrijwel alle andere gebouwen hier) en kon het visumnummer achterhaald worden! En toen stond ik er ineens weer alleen voor: shit! Weer terug in de stad switchte ik met een brok in mijn keel van hostel, naar een nogal bijzonder hostel met veel ondefinieerbare vlekken op de dekens en veel kakkerlakvriendjes (was ik in ieder geval niet alleen). In de middag een gratis rondleiding gehad door de stad: MET ZON! Hij bestaat dus ook toch echt in Australië (neeee ik mag niet klagen want in de Blue Mountains was het ook prachtig weer). Daarna heb ik nog wat activiteiten gedaan op het Vivid festival, waaronder human Pong! De dag erna was het planning tijd. Ik heb een Greyhound busticket naar Brisbane geboekt, een stad halverwege de oostkust. Eerst wilde ik afwachten of ik wat mensen zou ontmoeten, maar ik heb Sydney nu wel gezien en wil er weer op uit! Het is een zelfde soort hop on/hop off bus als Stray, maar minder georganiseerd en meer frequente tijden (ook veel nachtbussen). Die dag heb ik eerst de bus gepakt naar het welbekende Bondi beach en heb ik naar de golven en de surfers gekeken. De bekende lifeguards van TV waren nergens te bekennen, maar het is natuurlijk geen zomer meer en er hing een grote donkergrijze wolk boven mijn hoofd dus niemand lag echt op het strand. Toch heerlijk geluncht en gerelaxt in het zand, lekker rustgevend zo dichtbij de drukke stad. Ik wilde eigenlijk een kustwandeling gaan maken, maar ik ging eerst nog even de Greyhound shop om wat te vragen en 2 uur later zat ik er nog steeds en probeerde de beste jongen mij zowat de hele winkel en heel Australië te verkopen. Hij heeft me van alles verteld over de oostkust en me zeker enthousiast gemaakt en nadat ik, twijfelkont als ik ben, meerdere malen zei dat ik erover na wilde denken werd hij plots bijzonder geïrriteerd en stond ik op het punt om weg te lopen. Toen kraste hij voor de laatste keer de eindprijs door en kwam hij met zo'n aantrekkelijk aanbod dat ik niet kon weerstaan (en ben ik er dus toch ingetrapt haha). Ik heb 3 tours geboekt, naar diverse eilanden en allerlei natuurschoon. Spannend dus!:-) Voor de rest wil ik zo weinig mogelijk plannen, om zo flexibel mogelijk te zijn! De dag erna ben ik naar een overdekte markt gelopen, in storm en stortregen (het is nu ook echt noodweer) en heb ik in de avond de bus gepakt naar Port Macquarie: een klein kustplaatsje. Daar kwam ik midden in de nacht aan in de stromende regen, gelukkig fijn samen met een meisje Sarah naar het hostel gelopen en snel gaan slapen. Ook de dag erop was het nog noodweer, dus wat films gekeken en gerelaxt in het hostel. In de middag nog een wandeling langs de kust gemaakt met Sarah, met gigantisch veel omgewaaide bomen en gigantische golven die op de kust sloegen, heel dramatisch en cool! Na een paar uurtjes rondlopen begon het te regenen en kregen we gelukkig een lift terug naar de stad. De volgende dag was het ein-de-lijk mooi weer en konden we meer dingen doen! Eerst zijn we naar Settlement point gelopen, een mooi schiereiland in de buurt. Onderweg toch maar even een simpele telefoon gekocht voor de laatste weken en toen naar een van de meest bijzondere dingen gegaan van de omgeving: een koala ziekenhuisje. Eerst lang op de verkeerde bus gewacht en uiteindelijk 2,5 km gesprint om op tijd te zijn voor de rondleiding, met een knalrood hoofd en astmatische ademhaling. Er waren op dat moment zo'n 7 koala's die opgenomen waren vanwege auto-ongelukken, infecties en verbrandingen door bosbranden. Ze lagen allemaal heel lief te slapen, maar toen was het voedertijd en begonnen ze langzaam actief te worden. Eentje liet alle melk gewoon uit zijn mond lopen, die had er nog niet zo'n zin in volgens mij. Echt heel leuk om ze zo dichtbij te zien en te zien dat ze zo goed en met zoveel liefde behandeld worden:-). 's Avonds lekker gepoold en de volgende ochtend vroeg op voor een nieuwe dier-gerelateerde activiteit: op kamelen rijden op het strand! We stonden keurig op tijd op de bus te wachten, die ook keurig kwam, maar wat bleek: die ging helemaal niet naar dat strand. Mennnn, wij hebben denk ik een vloek met bussen. Toch maar ingestapt en bijna 8 dollar later zei de buschauffeur dat het vanaf dat punt het minst ver lopen was. Aangekomen op het strand waren er helaas nergens kamelen te bekennen en bleken ze niet te gaan vanwege de gevolgen van de storm. Hè shit! Toen lekker in het warme zonnetje gezeten en teruggelopen over het strand en via de weg. Het was best een pokkeneind, maar ik leerde Sarah het liedje 'Potje met vet' (heel grappig om dat met een Duits accent te horen haha) en zij leerde mij een Duits loopliedje. Halverwege stopte er ineens een auto en daar bleek een vrouw in te zitten die we op het strand hadden ontmoet: Monica! Zij stond erop dat ze ons een lift gaf en daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen! Zij liet ons ook meteen nog wat mooie plekjes zien van Port Macquarie, altijd leuk om een rondleiding te krijgen van een local. In het hostel nog snel even in het ijskoude zwembad gesprongen en toen was het tijd om de bus te pakken naar de volgende bestemming: Coffs Harbour, een stadje aan de kust (alle bestemmingen zijn eigenlijk dropjes/stadjes aan de kust haha!). Ik had een beetje een planning gemaakt voor de komende weken, maar die liep al meteen in de soep omdat ik nu al overal langer wilde blijven! Daar lekker naar het strand geweest, gesurfd op wat kleine golfjes en op stap geweest naar de lokale bar in een hotel. Het stonk er naar vieze sokken, maar het was zeker gezellig en we hebben zelfs nog karaoke gedaan! De volgende dag was het heerlijk weer en 25 graden, dus eindelijk weer die zomerkleren uit de bodem van mijn tas gevist! Vanuit het hostel hadden ze een tourtje georganiseerd, waarbij we eerst naar een mooi uitkijkpunt gingen, toen naar een regenwoud met liaan waar we aan geslingerd hebben en toen naar de beroemde Big Banana. Dat is een soort cafe met honderden verschillende banaangerechten. In Australië hebben ze veel meer van die "Big ..." met allerlei soorten fruit en groenten, maar de Big Banana was de eerste en dus extra bekend. In de middag eerst gaan kajakken op een stroompje in de buurt, die was eindelijk weer schoon nadat de storm het water bevuilde met takken en rioolgerelateerde drap. Het moeilijkste was nog om de kajak de drukke weg over te tillen, maar sterk en snel als we zijn lukte dat gelukkig ook. Daarna ben ik nog wat golven gaan pakken, maar ze waren zo klein dat het niet echt werkte. Wel lekker geklooid in het water, met een prachtige zonsondergang op de achtergrond:-). Wat een geluk dat ik gewoon in Australië met zo'n uitzicht in het water aan het surfen was! Die avond foto's geprobeerd te laden op Sarahs laptop met die goedkope SD-kaart lezer, met als gevolg dat ik alle foto's van de afgelopen week kwijt ben. Gelukkig had ik er al een aantal op de iPad geladen, dus wees niet bang: de koalafoto's volgen! De volgende ochtend om 5 uur (jeeez sommige tijden zijn echt een beetje onmenselijk hoor) de bus gepakt naar Yamba: een klein surfdorpje dat in 2009 zelfs is uitgeroepen tot beste plek om te wonen in Australië! Onderweg moest ik helaas afscheid nemen van Sarah, die ging op surfkamp ergens anders. Met Hannah, een Brits meisje, heb ik ingecheckt en meteen ingeschreven voor surfen in de morgen en de blijkbaar welbekende Shanes tour in de middag. Je hebt hier een hostelketen YHA, die zat ook in NZ, en als je lid bent dan krijg je korting. Eigenwijs als ik ben schafte ik die kaart niet aan en betaalde ik steeds de volle mep. Gelukkig kreeg ik hier toch de korting, jeej! Goed verhaal hè? Oke, terug naar de serieuze zaken. Het surfen ging best goed en na wat tips van onze instructeur Shane kon ik zelfs de hoge 'greenies' pakken, die nog niet om zijn geslagen en dan kun je dus echt schuin de golf pakken: veeet! Toen snel omgekleed om op Shanes tour te gaan: hij neemt je mee naar alle plekken van Yamba en als hoogtepunt ga je van rotsen springen (hij zei van 18 meter hoogte). Hij maakte ons gigantisch bang met allemaal foto's van bebloede lippen, gebroken botten etc. en ik begon hevig te twijfelen of ik nog wel mee wilde. Ook liet hij een foto zien van een gigantische slang, en toen maakte ik hem duidelijk dat ik niet echt een slangenmens ben. Na een uur lang rondrijden kwamen we aan bij een aantal meertjes met cliffs. 
Voor de mensen die ooit nog deze kant op gaan en mogelijk deze tour gaan doen moeten nu even stoppen met lezen en verder lezen bij het woord VEGEMITE, oke? Anders verpest ik de fun. Nu dus niet meer verder lezen. Vanaf NU. 
Oke, toen liepen we op een pad en Shane roept ineens dat hij een slang zag. Een half uur later was hij nog steeds aan het proberen de slang te vangen, wat van mij niet perse had gehoeven... Toen had hij de slang onder een handdoek gekregen en liet hij hem voorzichtig zien. Ik filmde alles met de GoPro en stond te shaken op mijn benen. Shane was net Steve Irwin, totdat hij ineens die slang oppakte en hem naar mij gooide. Dat reptielenbeest vliegt tegen me aan, ik gil het uit en ren in paniek weg. Na een paar tellen hoorde ik iedereen lachen. Het was een nepslang. Door deze actie leef ik minstens 10 jaar minder, en nu kan ik er wel om lachen, maar toen ab-so-luut niet. Toen gingen we van een cliff afspringen van zo'n 5 meter, dus niet 18 meter. Toen werd ik rustig en ben ik 2x in het water gesprongen, tof! Toen liepen we door naar een tweede meertje met hele hoge rotsen en dat herkende ik van de foto's. Shane zei dat we daar toch ook vanaf gingen springen en 2 gasten sprongen gelijk het water in vanaf de kant om naar de cliff te zwemmen. Maar toen begon hij weer te lachen en zei hij serieus dat ze dat eerst wel deden, maar na een heftig ongeluk een jaar geleden het niet meer gedaan wordt. Fjuuuw:-). Ook vertelde hij dat hij toch niet 6 shots koffie en een redbull ophad, zoals hij dat voor de tour impliceerde. Fjuuuw! Oke VEGEMITE! Je mag weer verder lezen, je hebt niets gemist hoor, ik ben van een cliff afgesprongen en was cool! In de avond lekker gegeten met Hannah (UK) en Ben (NL). De ochtend erop werd er omgeroepen dat we een grote groep dolfijnen dichtbij het strand was gesignaleerd, dus daar zijn we meteen heengelopen. En jaaa, een stuk of 10 dolfijnen die heel mooi dichtbij aan het chillen waren en af en toe door de golven surften:-). Ik heb een half uur met mijn camera geprobeerd het perfecte shot te krijgen, dat was moeilijk! Maar toch een paar mooie plaatjes geschoten. Toen was het tijd voor een middagje golfjes rijden! Onderweg nog even voor een bikini geshopt en eindelijk met succes (na 3 maanden hehe), YES! Toen nog een paar uur gesurfd op een kleinere plank, Shane vond dat dat wel kon, maar was toch een stuk lastiger! En ik probeerde naar de grotere golven te zwemmen, maar steeds teruggesleurd door de stroming.. Na heel veel proberen lukte het bijna, echter was er toen een monstergolf die me 10 meter terugsleurde. Even later zat ik ook nog vast in een riptide, en ik kon dus peddelen wat ik wilde maar kwam er echt niet uit. Mensen riepen vanuit de kant dat ik daar wegmoest, ja duuuuuh dat probeerde ik ook. Na een tijdje dat als een eeuwigheid voelde wist Ben me weg te slepen en was ik helemaal gesloopt en bont en blauw. Toen was het wel weer even mooi geweest:-). 's Avonds wat drankjes gedaan en naar de bar geweest, waar wat live muziek was. Op de terugweg nog geskinnydipt in de zee voor 1 seconde, koud en eng! Toen we terugliepen stonden op alle opritten veel spullen, dat doen mensen hier eens in de zoveel tijd met zooi en dan kun je langs alle huizen rijden op zoek naar spul. Handig! Wij vonden een buggy en een klein kinderautootje, en we stonden bovenaan op een heuvel. Je raadt al wat er toen gebeurde, de mannen moesten in die dingen naar beneden racen. Het zag er hilarisch uit en beide dingen hebben het niet overleefd.. 5 uur later zat ik in alle vroegte in de bus naar Byron Bay: een nieuw surfdorpje dat drukker is dan Yamba en waar veel gefeest wordt. Daar ben ik vandaag aangekomen in de stromende regen, dus even een rustdag (dat vindt mij lichaam ook niet erg haha). Even wat reisplannen maken voor de komende weken, er is zo veel te doen en te zien poeh! Ik zit weet helemaal in de travelvibes, geweldig:-)
Have a good one! And see ya latah