De Haka, adrenalinekick en vulkanische avonturen

Goedenmiddag!
Onder het genot van het geronk en gesnurk van mijn Chinese buurman breng ik jullie weer even op de hoogte van alles! Maandag zijn we naar de Waitomo caves gegaan, waar we een paar uur ondergronds hebben geklommen, gekropen, gezwommen en op zwembanden hebben gedobberd op zoek naar gloeiwormen. Die wormen zitten aan het plafond vast en hun staart/kont/poep geeft licht. Toen we onze hoofdlampen allemaal uit deden zag je er heel veel, als kleine sterren aan de hemel! Echt heel vet om er zo veel te zien en om in die grotten te zijn. Daarna zijn we doorgereden naar Mourea, een Maori dorpje. Daar werden we in Maori taal verwelkomd, hebben we elkaar begroet met de Hongi: twee keer met je neus elkaar aanraken en Kia Ora (welkom) zeggen. Daarna hadden de Maori voor ons gekookt en voor ons gedanst, waaronder uiteraard de beroemde en intimiderende dans: de Haka. Vervolgens kregen de vrouwen de dans 'Poi' te leren en de mannen de Haka. Echt heel leuk! Die nacht hebben we geslapen in hun heilige huis (Marae), waar vanwege die reden ook geen eten en drinken naar binnen mocht en je geen schoenen mocht dragen (duizend keer vergeten natuurlijk). De volgende ochtend zijn we in alle vroegte naar de stad Rotorua gereden. Je weet wanneer je dichterbij komt, aangezien daar een flinke stank van rotte eieren hangt. Dit is vanwege de vele vulkanische activiteit en sulfurmeren. Als eerste hebben we geraft op een rivier met onder andere een 7 meter hoge waterval. Onze gids Finn leidde ons er goed doorheen en we zijn niet een keer uit de raft gevallen! Het was echt heel vet en soms flink werken en adem inhouden om weer veilig boven te komen na een waterval. Er zijn ook foto's van ons gemaakt en op een bepaald moment zie je ons niet eens meer en zijn we compleet onderwater! Onze gezichtsuitdrukkingen daarna zijn echt onbetaalbaar. Daarna hebben Marlies en ik in Rotorua in het hostel ingecheckt, weer een leuk hostel! In de middag hebben we nog een wandeling langs wat stomende en kokende meren gedaan, heel vet om te zien en heel gek om te ruiken! De dag erna ben ik met Marlies naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland geweest. Eerst hebben we rondgelopen rondom blobbende stomende modderbaden, heel mysterieus. Daarna zijn we naar de Lady Knox geiser geweest, die eens per dag om 10.15 uitbarst. We vonden het al gek dat die geiser precies iedere dag op hetzelfde tijdstip gaat, maar toen iemand met een microfoon aan kwam lopen en vertelde dat ze er een goedje genaamd 'surfactant' in gooien waardoor de geiser gaat spuiten, verklaarde dat het precieze tijdstip. Daarna zijn we doorgereden naar het daadwerkelijke park, waar heel veel kraters, watervallen, sulfurbaden en andere vulkanische elementen zijn. Overal zie en ruik je de baden van grote afstand: grote wolken met stoom en de inmiddels herkenbare eierengeur komen je tegemoet. Ik zal snel foto's uploaden, dan begrijp je pas echt hoe bijzonder het er uit zag! In de middag hebben we wat geshopt en gerelaxt. 's Avonds hebben we met de groep gegeten en gedronken, op de laatste avond met zijn allen. De dag erna gingen Marlies, Lydie en Frankie (twee Britse meiden) namelijk verder richting het zuiden. Die dag ben ik met wat andere Strayers gaan wandelen in een 'nabijgelegen' bos. Na heel wat verkeerd lopen kwamen we na 2 uur aan in het bos en hebben we daar wijn gedronken en wat gegeten. Op de terugweg konden mijn benen echt niet meer en besloot ik voor het eerst in mijn leven mijn duim op te steken naar de voorbijrijdende auto's. Na nog geen 2 minuten stopte een auto en kon ik met twee anderen van onze groep een lift krijgen terug naar Rotorua. Iedereen is hier zo aardig en geïnteresseerd, echt heel leuk om met Kiwi's (Nieuw-Zeelanders) te praten. In de avond nog even naar een avondmarkt geweest en gerelaxt in de jacuzzi van het hostel. Daarna de hele nacht geluisterd naar het concert van mijn snurkende, ronkende en in zijn slaap Chinees pratende buurman. De volgende dag stond de East Bro Tour te wachten: een tour richting het oosten vans het Noordereiland. Eerst nog even geshopt, want de zomer loopt op zijn einde en dus is er uitverkoop, dus ik kon het niet weerstaan. Ook heb ik al mijn foto's geüpload via een pc van het hostel, dus dan staan die ook weer veilig. Ik zal er snel weer wat uploaden! De buschauffeur van de eerste dag was een vrouwelijke Maori vrachtwagenchauffeur genaamd Kelly. We reden in een klein volgeladen busje naar onze eerste stop: Gisborne. Onderweg zijn we nog bij een oude brug gestopt, echter was die afgesloten. Vanaf toen begon het ineens een stuk kouder te worden en op het moment dat we aankwamen in onze accommodatie stormde het behoorlijk en kwamen voor het eerst de dikke trui, sokken en jas uit mijn rugzak. We hebben die avond pizza gegeten, wat drankjes gedronken en spelletjes gedaan in een hut op het strand. Een prachtig uitzicht op zee met een mysterieus karakter door het dreigende weer.
De volgende dag zou ik eigenlijk pijlstaartroggen gaan voeren, maar helaas werd dat afgelast vanwege de storm. In plaats daarvan uitgeslapen (ook wel eens lekker!) en even in de stad Gisborne rondgelopen. Ik heb 2 broekjes aan het goede doel gegeven, want mijn rugzak puilde uit omdat ik te veel geshopt had! Die dag kregen we een nieuwe buschauffeur: Leigh. Echt een schat van een mens, ze noemt ons steeds "lovely" of "darling". Met haar zijn we eerst naar Toloka Wharf gegaan, een hele lange pier in een baai met hoge rotsen en een prachtige blauwe zee. Gelukkig was het weer al een stuk opgeklaard die dag. Het waaide nog steeds wel behoorlijk, zo erg dat zelfs iemands slippers in de zee gewaaid waren! Die dag sliepen we in Tokomaru bay, waar we in de lodge genaamd 'Stranded in paradise' sliepen. Zo voelde het ook: een super rustige groene plek met uitzicht op zee en de heuvels met hangmatten en een mooi terras met vuurkorf. Ze hadden een groot huis, twee tenten en een klein hutje waar we konden slapen. Ik heb met twee Nederlanders uiteindelijk in het hutje geslapen, echt heel leuk! Je kon hier paardrijden of een cursus bonecarving doen, waarbij je een sierraad kon maken uit bot. Ik heb uiteindelijk lekker op het strand gelopen en een dutje gedaan in een hangmat, ook lekker om niet altijd iets te hoeven doen en veel geld uit te geven. Het is soms wel lastig om steeds alle activiteiten te kiezen, want alles kost ontzettend veel geld en soms is het ook fijn om even niets te doen! Uiteraard houdt de prijs me meestal niet tegen en doe ik alles wat ik ook echt wil doen! 's Avonds nog lekker rondom het kampvuur gezeten en daarna met uitzicht op duizenden sterren vanuit het slaapkamertje in slaap gevallen. De volgende ochtend in alle vroegte opgestaan voor 'The first sunrise in the world' op het strand. Dit vanwege het feit dat we op het meest oostelijke punt van Nieuw-Zeeland verbleven en aangezien het volgende land ten oosten hiervan een dag terug in de tijd ligt, is dit punt de eerste plek van de wereld waar de zon opkomt. Daarna zijn we verder gereden naar een vuurtoren in het oosten, en na meer dan 800 traptreden konden we genieten van een prachtig uitzicht. De omgeving daar was heel groen, met een ruige kustlijn en heel veel loslopende koeien en paarden. Ook het weer was prachtig, wat het allemaal natuurlijk nog mooier maakte. We zijn ook nog naar een vissersplaatsje gegaan met een van de mooiste baaien en waar net alle vissers van zee terugkeerden. Op een gegeven moment kwam er een boot aan varen met wel een heel vrolijke schipper en ook terecht: hij had een blauw gestreepte marlijn van 120 kilo gevangen. Een hele happening! Toen was het tijd voor onze eindbestemming van die dag: Maraehako bay, waar we sliepen in een prachtige lodge recht aan het strand. Daar lekker even op het strand gelegen, gesnorkeld en een jongen uit de groep die chefkok is had een heerlijke maaltijd voor ons bereid! De laatste dagen zijn we steeds op plekken geweest waar nauwelijks toeristen zijn, geen telefoonontvangst is en het heerlijk rustig is. Echt fijn! Die dag heeft de buschauffeur voor mij een tour naar White island geboekt: een eiland met een actieve vulkaan. Die boeking was de vorige chauffeur Kelly blijkbaar vergeten, dus ik was blij dat ik het nog een keer vroeg. Ik blijf dan twee dagen in Whakatane, omdat de volgende bus ook pas weer twee dagen later vertrekt. Achteraf had ik wat tijd kunnen winnen en een shuttle kunnen nemen naar het beginpunt, maar het lijkt me ook wel leuk om eventjes in een meer afgelegen gebied te blijven!  Ik ben nu net aangekomen in Whakatane en ga zo een hike doen in de buurt met Julia, een Brits meisje. Ik word vanavond gebeld of de tour van morgen doorgaat, omdat het heel erg afhangt van het weer of het door kan gaan.
Groetjes uit de toekomst!